Senzer: arbeidsbemiddeling ontaardt in machtsspelletje over het vegen van de vloer

Helmond, september 2017

In het half jaar dat hij bij Senzer arbeidsbemiddeling krijgt om een baan te vinden, valt hij van de ene verbazing in de andere. Het begon nog zo hoopgevend. Tijdens de screening werd hij als gemotiveerd en goed bemiddelbaar ingeschaald. Hij is op HBO niveau opgeleid en heeft meer dan 20 jaar werkervaring. Men verwacht hem in drie maanden tijd weer aan het werk te krijgen. Over het sóórt werk wordt echter niets gezegd …

Participatiecoach

Zijn eerste coach is een stagiaire. Een aardige meid, maar hij moet de helft van zijn cv aan haar uitleggen. Daar kan zij natuurlijk ook niets aan doen. Het is echter moeilijk bemiddelen als de afkortingen ERP en MEAO je niet zoveel zeggen. Als haar stagetijd erop zit, krijgt hij een wat meer ervaren coach. Dat gaat in het begin wel goed. Op een gegeven moment begint het te ontsporen. Tips en adviezen kunnen waardevol zijn, maar zijn niet altijd een verbetering. Dat standpunt weet de coach niet te waarderen. Als hij niet ingaat op een dringend netwerkadvies, verandert de toon. Ze begint op een drammerige manier een spervuur aan suggestieve vragen te stellen in de trend van: “wát zijn je plannen?” en “waarom zou je daar niet nú op solliciteren?”. “Dit lijkt wel een verhoor”, laat hij haar weten, maar ze gaat gewoon door. Het gaat zelfs zo ver, dat zijn wil om te werken openlijk ter discussie wordt gesteld. Steekhoudende argumenten voor deze verdachtmaking noemt ze niet.

“Ze begint op een drammerige manier
een spervuur aan vragen te stellen”

Proefplaatsing

De periode van bemiddeling bestaat uit een aantal fasen. Steeds minder wordt er gekeken naar wat je wilt en kunt, steeds meer naar wat er is aan werk. Hoewel de fase van “alle werk is passend” nog lang niet is aangebroken, wordt het hem al regelmatig onder de neus gewreven: straks moet je al het werk gewoon accepteren. Het heeft waarschijnlijk alles te maken met het beperkte aanbod bij Senzer, vergelijkbaar met dat van een uitzendbureau. Mensen uit branches waar ze weinig mee kunnen, moeten tenslotte ook aan het werk. Een beetje bezweken onder de druk, maar toch ook omdat hij graag aan de slag wil, begint hij aan een proefplaatsing bij Business Post. Twee maanden proeftijd, zonder salaris, met behoud van uitkering. Deze periode met ‘overweldigende’ arbeidsvoorwaarden kan uitmonden in een betaalde baan van maximaal een half jaar. Wat er daarna gebeurt is onbekend, maar bij Senzer denken ze daar heel simpel over: van werk komt werk!

Business Post

Het bezorgen van de post van zakelijke instanties zoals de gemeente en het ziekenhuis is best een aardige job. Het is opletten geblazen, want de nummering van de huizen volgt niet altijd de wetten van de logica. Wie verwacht nu dat op de Kromme Steenweg de nummers 201,301 en 401 vlak voor het huis met nummer 3 liggen? Een foutje is zo gemaakt. Daarvoor zijn de kaartjes, om bij de brief te voegen, als deze per ongeluk in de verkeerde bus terecht komt. Als fietsfanaat is het spijtig dat je een groot deel van de dag moet doorbrengen op een barrel, met krakende ketting en rammelende spatborden. Niet alle fietsen zijn zó slecht, maar als beginneling sta je onderaan de ladder en moet je afwachten wat er overblijft. Een zelf meegenomen handpomp moet worden gebruikt om de band op te pompen. Er is gewoon geen fatsoenlijke fietspomp te vinden. De looproutes en kaarten kunnen ook wel een flinke update gebruiken.

Inpakken

Als je snel klaar bent met de post, word je daar vanzelf voor gestraft. Dan moet je naar de inpak afdeling van Senzer voor werkzaamheden, die je nog niet in kleine letters onderaan je cv wilt vermelden. Het varieert van flesjes shampoo en conditioner inpakken tot stickers plakken op Gammatelescoopstelen of op doosjes voor paardenbonbons. Bij de uitleg van het stickerplakken moet hij er een beetje om lachen. De dame die de uitleg geeft verdenkt hem ervan dat hij haar uitlacht. Als hij dat ontkent, trekt ze van leer. Ze heeft hem gedurende een paar dagen gadegeslagen en laat hem in hun eerste gesprek nu onomwonden weten, dat hij zich cynisch en negatief gedraagt. Hij vraagt hoe oud zij wel niet is, dat ze denkt hem te moeten observeren en beoordelen. Dat is voor haar reden genoeg de coaches bij elkaar te verzamelen. Met de ogen op de dader gericht gaan ze in overleg, ergens midden op de werkvloer. De coaches bij de post zijn in een mum van tijd ingelicht. De één wijdt het aan de toon waarop hij iets heeft gezegd, de ander zoekt het in zijn lichaamshouding of zijn manier van kijken. Op zijn vraag: “mag iedere coach op de werkvloer mij zomaar beoordelen?” geven zij een verschillend antwoord.

“Ze laat hem onomwonden weten
dat hij zich cynisch en negatief gedraagt”

Vegen

Dat het nog erger kan blijkt een week later. Hij is net binnen op de inpak afdeling en heeft zojuist te horen gekregen wat hij moet doen als een dame, blijkbaar ook een coach, hem een bezem in de handen drukt. Of hij maar de vloer wil gaan vegen. Ze vrágen hier niet of je iets wilt doen, ze commandéren! De werkzaamheden zijn hetzelfde als van een (ex) gedetineerde, de behandeling die je krijgt idem dito. Hij laat weten een andere klus te hebben gekregen. De coach is hier niet van gediend en draagt hem nogmaals op de vloer te vegen. Als hij bij zijn oorspronkelijke klus blijft, gaat ze er serieus werk van maken. Hij moet plaatsnemen op de bank bij het koffie apparaat. Zij gaat op zoek naar de coach van de post. Andere coaches op de werkvloer hebben zich inmiddels verzameld op de plek des onheils. Daar is toch een woord voor, ja, het klinkt uit de mond van diverse coaches: “werkweigering”!

“Ze vrágen hier niet of je iets wil doen,
ze commandéren”

Einde verhaal

Het niet (snel genoeg) gaan vegen van de vloer heeft hem uiteindelijk de kop gekost, want de chef van Business Post vaart blind op het verhaal van de coach en laat hem niet veel later weten, dat zijn werkzaamheden op de inpakafdeling en bij de post erop zitten: per direct en definitief! Toelichting op dit besluit wil hij niet geven, de andere kant van het verhaal wil hij niet horen. Informatie kan worden ingewonnen bij zijn participatiecoach, bij wie hij zich moet melden. Daar klinken weer de bekende slogans als “alle werk is passend” en “van werk komt werk”, ook na het plakken van Gammatelescoopsteelstickers!