Het nieuwe project voor re-integratie van werkbedrijf Kempenplus (voorheen ISD de Kempen) uit Bladel heet Talentplus …
Goed begin
Voor de meerderheid van de groep van ongeveer twaalf deelnemers bestaat de voorbereiding louter uit het vinden van een brief op de deurmat. Daarin wordt voor de komende zes weken voor vijf dagen per week beslag op hen gelegd. In de bijgesloten folder staat letterlijk: “als je andere afspraken of verplichtingen hebt, verzet je die naar vrije dagdelen”. Welke deze dagdelen zijn, is op dat moment niet bekend.
Eén ding is wél duidelijk: ze hebben bij ISD de Kempen niet gekozen voor “een goed begin is het halve werk”!
Tandartsassistente
De samenstelling van de groep is een ratjetoe van mensen. Jong en oud, hoog en laag opgeleid, volledig gezond en met gebreken. De locatie voor de training biedt tal van voordelen. Er is gekozen voor een ruimte binnen het bedrijfspand van de WVK groep, een sociale werkvoorziening in Bladel. Dat de opleiding niet echt op maat gesneden is, blijkt al snel uit de stage mogelijkheden: iedereen is verplicht binnen dit bedrijf een stekkie te vinden. Door hevige protesten uit de groep, wijkt men al snel van dit standpunt af. Een tandartsassistente voor het blok zetten elektriciteitsdraden te laten knippen of lasdozen vast te schroeven, dat bleek toch niet zo’n goed idee.
“Ze hebben bij ISD de Kempen in ieder geval niet gekozen voor:
een goed begin is het halve werk!”
De Lotto
Iedere ochtend van de dag wordt gevuld met trainingen, waarbij veel oefeningen worden gedaan. Deze variëren van het kiezen van je lievelingsdier, het maken van een embleem, tot het je voorstellen de Lotto te hebben gewonnen. Hoe je dan je leven gaat inrichten zal in de verste verte niet lijken op wat men je hier in werktijd wil laten doen.
De oefeningen, die soms op kleuterniveau zijn opgesteld, stuiten ook al snel op verzet. Het beschrijven van een tijdlijn over je eigen leven, laat de trainer dan ook nog maar even achterwege. Die opdracht komt misschien later aan bod, als er meer bereidheid in de groep is gevonden. Eerst de cursisten nog maar eens duidelijk (laten) maken, dat het vooral een verplichting is van de participatiewet, om aan deze training deel te nemen. Niet goed meewerken kan gevolgen hebben voor je uitkering!
Irritatiegrens
Ook de klantmanagers worden ingeschakeld. Echter op vrijdag om kwart over 10, wanneer de cursisten hun “showcase” moeten voordragen, blijft het opmerkelijk stil. Geen van de managers laat zich zien. Tot de klok van elf uur, wanneer ze allemaal tegelijk binnenvallen. Eén van hen vindt het blijkbaar nodig meteen van leer te trekken, door afwezige mensen bij de trainer ter verantwoording te roepen.
Er volgt een warrige discussie over de opzet van de training en het plannen van individuele gesprekken. Hopelijk zijn de klantmanagers daar wel op tijd bij aanwezig.
Tijdens de laatste vraag kiezen sommige managers alweer het hazenpad, want hun irritatiegrens wordt overschreden. Moeten uitleggen waarom men er zo lang over doet om te beslissen of iemand wel of geen uitkering krijgt is natuurlijk uiterst vervelend!
Pilot
Je kunt de cursisten, ja ook die van 50 jaar en ouder en ja ook die met meer dan 20 jaar werkervaring, wel op “stage” sturen om de basis van benodigde “werknemersvaardigheden” te leren, maar als je zelf niet in staat bent om goede afspraken te organiseren en uiteindelijk, na alle bezwaren, toegeeft “dat het nog maar om een pilot gaat”, dan kun je je afvragen of de cursist of het management aanstuurt op een compleet mislukte missie.
“Tijdens de laatste vraag kiezen sommige managers alweer het hazenpad,
want hun irritatiegrens wordt overschreden!”
